Wat is een ambulance?
Een ambulance is een voertuig dat speciaal aangepast, ingericht en uitgerust is om enerzijds dringende hulpverlening op een interventieplaats te bieden en anderzijds om op een veilige manier in te staan voor het vervoer van een zieke, een gewonde of een vrouw die op het punt staat te bevallen, naar een (publiek of privaat) ziekenhuis of een gespecialiseerde zorgeenheid. De bestemming wordt gekozen door de noodcentrale 112. De ambulance beschikt over het nodige materiaal voor monitoring en eerste zorgverstrekking.

Hoe worden de ambulancediensten georganiseerd?
De ambulancediensten die meehelpen aan de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening, hebben een overeenkomst ‘Ambulancedienst dringende geneeskundige hulpverlening’ afgesloten met het directoraat-generaal Gezondheidszorg. In deze overeenkomst engageren de dienstverleners zich om beschikbaar te zijn op vastgelegde momenten.  De meeste ambulancemiddelen worden georganiseerd vanuit de hulpverleningszones die de vroegere stedelijke en gemeentelijke brandweerdiensten groeperen.
De medewerkers van de gezondheidsinspectie controleren of de ambulances over het nodige materiaal beschikken en hebben daarnaast controlebevoegdheden op basis van de wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening. De lijst met de ambulancediensten die een overeenkomst zijn aangegaan bevindt zich in de bijlage van het jaarlijks ministerieel besluit in uitvoering van het KB van 6 december 2018 tot vaststelling van de modaliteiten en de voorwaarden voor de toekenning van de toelage bedoeld in artikel 3ter van de wet van 8 juli 1964.

De ambulances hangen ofwel af van:
- een hulpverleningszone
- een organisatie/instelling dat erkend is door de FOD Volksgezondheid
- een ziekenhuis
- een centrum van het Rode Kruis
- overige (OCMW, luchthavens, …).

Naar welk ziekenhuis brengt de ambulance u?
Een ambulance vervoert de patiënt steeds, behoudens uitzonderingen, naar de spoedgevallendienst van het dichtstbijzijnde ziekenhuis zoals bepaald door de noodcentrale 112.

Wie zijn de gezondheidswerkers in de ambulance?
In elke ambulance zijn er minstens twee hulpverleners-ambulanciers. Zij zijn de eerste gezondheidswerkers die op de plaats van nood aankomen. Om de functie van hulpverlener-ambulancier in het kader van de dringende geneeskundige hulpverlening te mogen uitoefenen, bepaalt de wet van 8 juli 1964 dat men houder moet zijn van het brevet dat uitgereikt wordt door een erkend opleidingscentrum. De activiteiten van de hulpverlener-ambulancier zijn vastgelegd in het KB van 21 februari 2014 tot bepaling van de activiteiten vermeld in artikel 21quinquies, § 1, a), b) en c), van het koninklijk besluit nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de gezondheidszorgberoepen die de hulpverlener-ambulancier kan uitvoeren, en tot vaststelling van de nadere regels waaronder de hulpverlener-ambulancier deze handelingen kan stellen die verband houden met zijn functie.

Wat kost het vervoer met een ambulance?
De interventiekosten zijn ten laste van de vervoerde persoon. Sedert 1 januari 2019 is er een forfaitair tarief voorzien voor elk patiëntencontact, onafhankelijk of de patiënt vervoerd werd of niet. Dit tarief is vastgelegd in het koninklijk besluit van 28 november 2018 betreffende de facturatie naar aanleiding van een tussenkomst dringende geneeskundige hulpverlening door een ambulancedienst. Het forfait is verschuldigd per patiëntcontact en omvat alle kosten. Er dient te worden opgemerkt dat bepaalde producten op medisch voorschrift en de eventuele verstrekkingen van een arts niet in dat tarief inbegrepen zijn. 

  • De verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging komt sedert 1 januari 2019 niet meer tussen in de patiëntenfactuur naar aanleiding van een tussenkomst dringende geneeskundige hulpverlening. Sedert 1 januari 2019 is de vroegere RIZIV-tussenkomst opgenomen in het subsidiebedrag dat elk jaar onder de ambulancediensten wordt verdeeld.

  • In geval van niet-betaling van een factuur kan de ambulancedienst zich wenden tot het Fonds voor Dringende Geneeskundige Hulpverlening (externe link). Het FDGH betaalt dan de kosten die voortvloeien uit de interventie en zorgt er zelf voor dat het die terugbetaald krijgt door de verzorgde persoon.

Wetgeving