De Hoge Gezondheidsraad (HGR) heeft een advies uitgegeven over tinnitus of oorsuizen.

 

Wat is tinnitus of oorsuizen?

Tinnitus of oorsuizen is een wijd verbreide aandoening. Naar schatting heeft in België tien tot dertig procent van de bevolking er kortdurend, of zelfs voortdurend last van. Eén op de zes patiënten (15 %) ervaren hun tinnitus als erg hinderlijk en leidend tot een verminderde kwaliteit van leven. Mensen met tinnitus nemen een geluid waar zonder de aanwezigheid van een geluidbron in hun omgeving.

 

Oorzaken

Tinnitus is geen welomschreven ziekte, maar een ervaring die een symptoom van een onderliggende aandoening of functiestoornis kan zijn. Dat kan een beschadiging van het gehoororgaan zijn of van de verwerking van de geluidprikkel tot geluidwaarneming via het centrale zenuwstelsel, of een functiestoornis in het centrale zenuwstelsel zelf. Maar ook stress en emotie kunnen aan tinnitus ten grondslag liggen. De aantasting van het gehoor wordt vaak veroorzaakt door blootstelling aan geluid, zowel tijdens het werk als in de vrije tijd, naast de invloed van het ouder worden, een oorziekte of een hersenaandoening. Mensen, onder wie veel adolescenten en jongvolwassenen, die discotheken, concerten of festivals bezoeken dan wel luisteren naar versterkte muziek via persoonlijke muziekspelers en smartphones, krijgen vaak voor kortere of langere tijd met tinnitus te maken.

 

Betere zorg voor mensen met tinnitus-klachten

De HGR acht extra aandacht voor tinnitus binnen het zorgstelsel gerechtvaardigd. Dit gezien de verbreidheid van tinnitus, de uiteenlopende oorzaken of combinaties van oorzaken, de aantasting de kwaliteit van leven en het feit dat de huidige behandelingen wel tot vermindering van de klachten kunnen leiden, maar ze niet volledig kunnen wegnemen.

 

Benadering op vier niveaus

De Raad stelt een stapsgewijze benadering voor die bestaat uit vier niveaus.

  1. Algemene bevolking: het accent ligt op bewustwording en informatie.
  2. ‘Eerste lijn’: de huisdokter, waar ruimte voor verbetering is in het herkennen van tinnitus en vaststellen van de ernst van de klachten.
  3. ‘Tweede lijn’: wordt de kwaliteit van leven van de patiënt duidelijk en min of meer blijvend aangetast, dan is verwijzing naar de KNO-specialist (keel-, neus- en oorspecialist) aangewezen. Die zal uitgebreider trachten, veelal in samenwerking met de een gespecialiseerde audioloog, aard en achtergrond van de tinnitus-klachten te achterhalen en behandelwijzen voorstellen.
  4. Expertisecentrum: waar doeltreffende behandelvormen veelal niet voor de hand liggen en gezien de complexiteit van veel behandelingen, is ondersteuning vanuit de vierde lijn, die van het expertisecentrum aangewezen. Het multidisciplinaire expertisecentrum kan de behandelend specialist met raad en daad terzijde staan of de behandeling overnemen. Een verdere taak van het expertisecentrum is het coördineren van onderzoek naar de doeltreffendheid en doelmatigheid van diagnostische technieken en van behandelvormen.

 

Regulering muziekuitvoeringen

Adequate regelgeving is een voorwaarde om uit gezondheidskundige oogpunt paal en perk te stellen aan excessieve geluidblootstelling. De HGR adviseert daarom de Waalse overheid om regels overeenkomend met die in het Brussels Gewest en in Vlaanderen vast te stellen. Ook al staat de Raad positief tegenover zowel de regels in Brussel als in Vlaanderen, hij acht het wenselijk naar een uniforme benadering voor het gehele land te streven. Dat kan de doeltreffendheid van de regelgeving alleen maar vergroten.

 

Het volledige advies nr. 9332 is te vinden op de website van de Hoge Gezondheidsraad: https://www.health.belgium.be/nl/advies-9332-tinnitus