De Internationale Maritieme Organisatie
De Internationale Maritieme Organisatie (IMO) heeft als doel de samenwerking tussen de Lidstaten op het vlak van de maritieme reglementering en het voorkomen van verontreiniging van het mariene milieu door schepen en haveninstallaties.
De IMO neemt maatregelen om de impact te verminderen van het maritiem transport en het maritiem verkeer op walvisachtigen. Het comité voor de bescherming van het mariene milieu (MEPC) van de IMO leidt een aantal subcomités waarvan de naam verwijst naar het activiteitendomein. De IMO is onder meer verantwoordelijk voor het Marpol verdrag dat tot doel heeft de incidentele en operationele vervuiling door schepen te beperken. De organisatie hecht vooral aandacht aan de aanvaringen met schepen en het regelen van de zeevaartroutes op basis van de migratieroutes van de walvisachtigen.
IUCN
De Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN) is een gemengde organisatie samengesteld uit Lidstaten, overheidsinstellingen en NGO’s. Binnen haar commissie voor het overleven van soorten, heeft zij een wereldwijd netwerk opgericht, « de Expertengroep walvisachtigen » (Cetacean Specialist Group) die verschillende actieplannen voor de instandhouding van walvisachtigen heeft goedgekeurd. De IUCN heeft een rode lijst opgesteld van de bedreigde soorten walvisachtigen, waarbij sommigen geklasseerd zijn als « met uitsterven bedreigd » (de Californische bruinvis of « vaquita », de Mauidolfijn, de noordkaper in de Noordelijke Atlantische oceaan, …).
De Wereldgezondheidsorganisatie
De walvisachtigen (met name de tandwalvissen) stapelen de verontreinigingen op die aanwezig zijn in hun prooien, gaande van kleine visjes tot de reuzeninktvis.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) neemt maatregelen voor het beoordelen en verminderen van de risico’s voor de volksgezondheid van walvisvlees besmet met polluenten (kwik, PCB’s, DDT, …) of pathogenen (brucellose, …) en formuleert aanbevelingen voor de consumenten van de landen die op walvissen jagen.
Ook de IWC van haar kant werkt rond het thema van de besmetting van vlees van walvisachtigen en de risico’s voor de gezondheid van de consumenten. Haar meest recente resolutie in verband hiermee dateert van 2012 en vereist een hogere mate van informatie-uitwisseling met de WHO.
FAO
Incidentele vangsten vormen een van de voornaamste bedreigingen voor de walvisachtigen. De FAO is bevoegd voor het nemen van maatregelen in het kader van visserijprogramma’s en de modernisering ervan. Deze maatregelen kunnen een impact hebben op de incidentele vangsten van kleine en grote walvisachtigen door het soort van netten en materialen die gebruikt worden, …