Op 1 december 1959 werd in Washington D.C. het Verdrag inzake Antarctica door 12 landen ondertekend. Ons land was een van die eerste ondertekenaars. Vervolgens werd in 1991 het Protocol van Madrid over de bescherming van het milieu in Antarctica ondertekend. Het CAMLR-verdrag inzake de instandhouding van de Antarctische mariene fauna en flora vervolledigt het juridische systeem dat het witte continent en zijn wateren beschermt.
Het Verdrag inzake Antarctica (bestaat in het Frans en het Engels) is het eerste grote verdrag dat een deel van de planeet onderwerpt aan een specifieke internationale regeling waardoor het continent enkel voor wetenschappelijke doeleinden en niet voor militaire doeleinden mag worden gebruikt. Hierdoor is dit een uniek juridisch systeem.
Het is in 1961 in werking getreden en werd in 1991 aangevuld door het Protocol van Madrid over de bescherming van het milieu in Antarctica (bestaat in het Frans en het Engels).
Naast het Verdrag van Washington omvat het systeem van het Verdrag inzake Antarctica (bestaat in het Frans en het Engels) nog twee andere wettelijk bindende instrumenten:
• de Overeenkomst inzake de bescherming van zeehonden in Antarctica (Londen, juni 1972) (bestaat in het Frans en het Engels);
• het CAMLR-verdrag inzake de instandhouding van de Antarctische mariene fauna en flora (Canberra, mei 1980).
Landschap van Antarctica
Het CAMLR-verdrag werd in mei 1980 in Canberra ondertekend en is twee jaar later, in 1982, in werking getreden. Ons land is een van de stichtende leden.
Het verdrag heeft betrekking op de wateren van de Zuidelijke Oceaan onder de 60e breedtegraad van het zuidelijk halfrond en vertegenwoordigt 10% van de aardoppervlakte.
De CCAMLR-Commissie die de werkzaamheden van het Verdrag coördineert heeft tot doel een multilateraal antwoord te bieden op de bedreigingen die wegen op het ecosysteem en de rijkdommen van de regio waar talrijke vissoorten, zeehonden en walvisachtigen voorkomen alsook krill, dat zeer begeerd is in de commerciële visvangst.