Al is een oorzakelijk verband met elektromagnetische velden niet bewezen, de symptomen zelf zijn zeker reëel en verdienen aandacht.

  • Men dient in eerste instantie na te gaan of er onderliggende aandoeningen of ongezonde leef- of werkomstandigheden aanwezig zijn. Bij het opsporen van problemen in huis die een risico kunnen inhouden voor de gezondheid van de bewoners, kan de arts de hulp inroepen van de Medisch Milieukundigen (MMK) in Vlaanderen, de Services d’Analyse des Milieux Intérieurs (SAMI) in Wallonië en de Groene Ambulance in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

    Niet enkel de arts maar ook de gemeentelijke milieudienst, de huisvestingsambtenaar, een verpleegkundige of maatschappelijk werker kan als tussenpersoon optreden. Voor het identificeren van de gezondheidsrisico's op de werkvloer moet elke werkgever een interne dienst voor preventie en bescherming op het werk oprichten (of een beroep doen op een erkende externe dienst).
     
  • Nadat men de medische, psychosociale en omgevingsgebonden omstandigheden heeft onderzocht, is het nodig om een elektrogevoelige persoon op een persoonlijke, multidisciplinaire en globale manier te behandelen.
  • Er zijn verschillende therapeutische technieken voorgesteld, waarvan cognitieve gedragstherapie het meest efficiënt blijkt te zijn. Bij cognitieve gedragstherapie worden patiënten aangemoedigd om hun veronderstellingen in vraag te stellen en om andere oorzaken en interpretaties van hun symptomen te zoeken. Er wordt ook gezocht naar manieren om hen te helpen om te gaan met hun symptomen, en indien nodig leren zij technieken om met psychosociale stress om te gaan. De beste resultaten worden geboekt wanneer de behandeling tijdig wordt aangevat.

Verminderen van de blootstelling wordt door de betrokken personen vaak als oplossing gezien. Dit brengt de elektrogevoelige persoon echter in een vicieuze cirkel waarin het ontstaan van symptomen, het toeschrijven ervan aan één of andere bron van elektromagnetische velden en vermijdingsgedrag elkaar opvolgen en zich onderhouden. Soms wordt er veel geld besteed aan maatregelen om de leefomstandigheden te veranderen.

Het isolement van een persoon met elektrohypergevoeligheid kan nog verergeren door onbegrip van de professionele en familiale omgeving en het niet-erkennen door de medische wereld. Al bestaat er op dit moment geen duidelijk uitgestippelde therapeutische behandeling, het staat vast dat een goede relatie tussen dokter en patiënt en de emotionele steun van zijn omgeving belangrijk zijn.

U kunt alle informatie van deze rubriek in zijn geheel als pdf-document downloaden (infofiche “Elektromagnetische overgevoeligheid”).