De felle concurrentie op wereldniveau om natuurlijke hulpbronnen (brandstoffen, mineralen, metalen, water, biomassa, schone lucht, enz.) te exploiteren, te verkrijgen en te beheren, veroorzaakt schaarste en instabiele prijzen van de grondstoffen. Bovendien is het gebruik van hulpbronnen ook een relevante factor in de achteruitgang van de ecosystemen en de verandering van het klimaatsysteem.
Daarom moeten onze productie- en consumptiepatronen veranderen: de hulpbronnen van onze aarde moeten op een duurzamere wijze gebruikt worden, en de negatieve impact op het leefmilieu moet beperkt worden. Dit betekent het creëren van waarde met minder materiaal en een ander verbruik.
Hierbij enkele voorbeelden van acties die de druk op de hulpbronnen beperken:
- meer materialen recycleren en onderdelen van producten hergebruiken;
- de meest kritische hulpbronnen vervangen door andere, die doeltreffender zijn en een kleinere impact op het leefmilieu hebben in hun hele levenscyclus (tijdens de fases van winning, vervoer, verwerking, verbruik en verwijdering van afvalstoffen);
- de gebruiksduur van producten verlengen;
- het hergebruik of de ruil van producten stimuleren.
Alle natuurlijke hulpbronnen moeten op een efficiënte manier ingezet worden. Dit gelt ook dus voor voedingsmiddelen, visvoorraden, vruchtbare bodems, hout, water, schone lucht, biomassa en ecosystemen.
Die zoektocht naar efficiëntie mag evenwel niet tot elke prijs gebeuren. We moeten dus goed op de hoogte zijn van de nieuwe risico’s.