Op 2 juli 2019 werd het marien ruimtelijk plan 2020 - 2026 in de Belgische zeegebieden gepubliceerd. De nieuwigheden? Een tweede zone voor offshore energie, nieuwe zoekzones voor visserijbeperkende maatregelen, extra natuurgebied en vijf zones waarbinnen commerciële en industriële activiteiten kunnen ontwikkeld worden.

De procedure die bepaalt hoe een vergunning voor het gebruik van deze vijf zones kan aangevraagd worden is nu ook vastgelegd in een nieuw koninklijk besluit dat op 20 september 2019 in het Belgisch Staatsblad is verschenen.

Wat voorziet die nieuwe regelgeving dan precies? 

  • Een mededingingsprocedure van zodra een aanvraag wordt ingediend
  • Voorwaarden voor de aanvrager:
    • Financiële en economische garanties
    • Vereisten inzake technische bekwaamheid en expertise
  • Criteria voor de activiteiten:
    • Economische en maatschappelijke meerwaarde
    • Mate van meervoudig ruimtegebruik
    • Gevolgen voor de natuur, de veiligheid en het zeezicht

De minister van Noordzee beslist, na advies van de dienst Marien Milieu van de FOD Volksgezondheid en de Raadgevende Commissie, of een gebruiksvergunning kan worden toegekend.

Minister van Noordzee, Philippe De Backer: “Deze nieuwe regelgeving zal de motor vormen waarmee België opnieuw een voortrekkersrol zal innemen bij het ontplooien van innovatieve, wetenschappelijk onderbouwde activiteiten op zee die een antwoord zullen bieden op de grote maatschappelijke uitdagingen waarvoor we staan en dit met de nodige garanties voor het veiligstellen van de biodiversiteit en het mariene milieu. De nieuwe zones bieden onze Belgische bedrijven en kennisinstellingen bovendien de mogelijkheid om hun kennis en expertise verder te ontplooien en uit te dragen en hun uitstekende reputatie te bevestigen.”

 Nieuw in regelgeving is ook dat de titularis van een gebruiksvergunning een bijdrage zal betalen aan de schatkist voor het gebruik van de zone. Philippe De Backer: “De zee is publiek goed en dus van iedereen, het is dan ook niet meer dan logisch dat wanneer iemand voor bepaalde tijd het recht krijgt om een stukje zee te gebruiken, hiervoor een billijke vergoeding moet betalen aan de gemeenschap.”

De regelgeving voorziet ook in het invoeren van een verplicht afvalbeheersplan en voert bovendien, op vraag van de visserijsector, de verplichting in om een rapport op te stellen over de effecten op de visserij, voor elke activiteit in of met een impact op de zesmijlszone.

Naast het bekomen van een gebruiksvergunning heeft de aanvrager, tot slot, ook nog steeds de verplichting om, voorafgaand aan de start van de activiteiten, een milieuvergunning aan te vragen en, gelet op de ligging van de zones, een Natura 2000-toelating.