Op 26 februari 2018 heeft België het Verdrag van Minamata inzake kwik geratificeerd, dat op 20 augustus 2017 in werking is getreden. Dankzij de nauwe samenwerking tussen de partners van de federale overheid, de Gewesten en de Gemeenschappen, in het bijzonder binnen het Coördinatiecomité Internationaal Milieubeleid (CCIM), wordt België de 89e partij bij dit nieuwe Verdrag. De Europese Strategie voor kwik, aangenomen in 2005 binnen UNEP (het Milieuprogramma van de VN), heeft als onderhandelingsbasis voor dit nieuwe Verdrag gediend.

Het Verdrag van Minamata omkadert en beperkt strikt de handel, productie, invoer en uitvoer van kwikhoudende producten. Het voorziet verbodsbepalingen of de regulering van de exploitatievoorwaarden voor een aantal fabricatieprocessen waarbij kwik en kwikhoudende producten worden gebruikt. Het Verdrag wil ook iedere nieuwe gebruiksvorm ontmoedigen. Het doel bestaat erin de lucht- en waterverontreiniging tijdens de hele levenscyclus van de stof te verminderen om de gezondheid en het milieu te beschermen.

Kwik vormt een wereldwijde bedreiging voor de menselijke gezondheid en het milieu aangezien de emissies van kwik duizenden kilometers kunnen afleggen vanop de plek waar ze ontstaan. Het is een zeer toxisch zwaar metaal. De blootstelling aan kwik en aan afgeleide producten, ook door het eten van besmette vis en zeevruchten, kan de hersenen, de longen, de nieren en het immuunsysteem schade toebrengen en heeft nefaste gevolgen voor de voortplanting.

Het Verdrag van Minamata, aangenomen te Geneva in 2013, draagt de naam van een Japans vissersdorp. Een chemisch bedrijf heeft van 1932 tot 1968 kwik gedumpt in de baai van Minamata, waarbij meer dan duizend doden vielen en duizenden anderen, waaronder pasgeborenen, vergiftigd werden door de consumptie van visserijproducten uit de baai.