Europese maximumgehalten voor PFAS-verontreiniging in levensmiddelen

De Europese Commissie en de Lidstaten hebben op 22 juni 2022 besloten maximumgehalten vast te stellen voor bepaalde perfluoralkylverbindingen, bekend als PFAS, in verschillende levensmiddelencategorieën.

Perfluoralkylverbindingen zijn een zeer grote familie van chemische verbindingen die sinds de jaren vijftig op grote schaal zijn gebruikt bij de vervaardiging van diverse soorten alledaagse artikelen, zoals bepaalde textielsoorten, antiaanbakpannen en brandblusschuim. Aangezien deze stoffen zeer stabiel zijn, worden zij zeer langzaam afgebroken en kunnen zij overal in ons milieu worden aangetroffen, onder meer in water en voedsel.

In 2020 heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) de risico's van hun aanwezigheid in levensmiddelen voor de menselijke gezondheid beoordeeld. De schadelijke effecten van PFAS omvatten effecten op het serumcholesterolgehalte, de lever en het immuunsysteem.

De EFSA richtte zich op 4 PFAS die bijdragen aan meer dan de helft van de blootstelling. Voor de som van de 4 stoffen heeft zij een veiligheidsdrempel vastgesteld in de vorm van een toelaatbare wekelijkse inname (TWI), die zij heeft vastgesteld op 4,4 nanogram per kilogram lichaamsgewicht. De EFSA heeft ook aangetoond dat deze drempel door een deel van de Europese bevolking wordt overschreden, wat reden is tot bezorgdheid.

Op basis van dit advies zijn maximumgehalten vastgesteld voor eieren, vis, schaaldieren, tweekleppige weekdieren, vlees en eetbaar slachtafval, teneinde een adequaat niveau van gezondheidsbescherming voor de consument te waarborgen (Verordening EU 2022/2388).

Vanaf 1 januari 2023 mogen producten met PFAS-gehalten die deze maximumgehalten  overschrijden, niet meer in de handel worden gebracht.
Parallel daaraan zullen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten tot 2025 in samenwerking met de exploitanten van levensmiddelenbedrijven een uitgebreidere monitoring van PFAS in levensmiddelen uitvoeren, om voor veel levensmiddelen de ontbrekende gegevens aan te vullen en zo nodig nieuwe normen vast te stellen  (Aanbeveling EU 2022/1431).
 

 

Meer info: