In antwoord op de vraag van het Europese Parlement in 1997 ontstond in 1999 een wet op de niet-conventionele geneeswijzen van 29.04.1999 (Belgisch Staatsblad van 24.06.1999) waarbij de basisbeginselen van de wet op de niet-conventionele geneeswijzen* werden vastgelegd. Deze kaderwet vormde een start naar de erkenning van vier niet-conventionele geneeswijzen: de osteopathie, de chiropraxie, de acupunctuur en de homeopathie.
De verschillende beroepsorganisaties van niet-conventionele geneeswijzen zijn wettelijk erkend (uitvoeringsbesluit B.S. 26.02.2003).
Momenteel wordt de wetgeving met betrekking tot de verplichte registratie en de erkenningsnormen voor elk van de vier erkende niet-conventionele praktijken uitgeschreven.
De Kamers van de niet-conventionele praktijken hebben volgende definities opgesteld:
Osteopaat
De osteopaat is opgeleid om de osteopathie toe te passen bij zijn klanten. Osteopathie is een therapeutische en diagnostische manuele benadering van de pathologieën die zich uitsluitend richt op het niet normaal bewegen van het bewegingssysteem (locomotorische stelsel) en het perifere zenuwstelsel.
Chiropractor
Een chiropractor richt zich op stoornissen aan de wervelkolom en het zenuwstelsel. De nadruk ligt op de manuele technieken (met de hand) inclusief mobilisatie en manipulatie van gewrichten, met bijzondere aandacht voor verplaatsingen (subluxaties). De bedoeling is om hiermee ook het functioneren van het zenuwstelsel en de algemene gezondheid te verbeteren.
Acupuncturist
De acupuncturist gebruikt acupunctuur als behandelmethode. Acupunctuur is oorspronkelijk een onderdeel van de traditionele Chinese Geneeskunde. Hierbij worden roestvrije staalnaalden op zogenaamde acupunctuurpunten in het lichaam gestoken. Bij moderne toepassing kunnen eventueel andere stimuli op punten van keuze worden toegepast, zoals bestraling met laser, een laagfrequente wisselstroom op de geplaatste naalden of zelfs toediening van kleine injecties in acupunctuurpunten.
Homeopaat
De homeopaat gebruikt de homeopathie voor de behandeling van de patiënt. Het doel van de homeopathische behandeling is het verkrijgen van een therapeutisch effect op de symptomen én een verhoging van het algemene gezondheidsniveau, door de toediening van een gelijkend, gedynamiseerd en eventueel verdund geneesmiddel om zodoende nevenwerkingen zo klein mogelijk te houden.
Meer informatie in verband met homeopathie vindt u op de website van de FAGG.
* zie Woordenlijst