Elektromagnetische straling bestaat in veel soorten: gammastralen, röntgenstralen, ultraviolet licht, zichtbaar licht, infrarood licht, radiogolven... Elke soort straling heeft een andere uitwerking op het lichaam.

Onderzoekers bestuderen deze effecten en leggen op basis hiervan blootstellingslimieten vast voor de verschillende soorten elektromagnetische straling. Een blootstellingslimiet zegt hoe sterk de straling maximaal mag zijn om nadelige gezondheidseffecten te voorkomen.

Blootstellingslimiteten zijn nog geen wettelijke normen omdat ze niet concreet genoeg en niet bindend zijn. Om specifiek te zijn, moeten blootstellingslimieten vertaald worden naar concrete praktische situaties (voor producten zoals een gsm of voor installaties zoals zendmasten). Om bindend te zijn moeten de limieten opgenomen worden in de reglementering. Hierover leest u in de rubriek “Normering van elektromagnetische straling”.